حق تقدم برای اطفال

شماره 116/ چهارشنبه 30 حوت 1391/ 20 مارچ 2013

2

ترجمه ی کنوانسیون (میثاق) حقوق طفل مصوب مجمع عمومي سازمان ملل متحد 20 نوامبر سال 1989 را به اطفال عزیز بخاطر ارتقای معلومات شان از حقوق حقه ی اطفال، به بزرگسالان بخاطر معطوف ساختن توجه شان به مکلفیت ها و وجایب شان در برابر اطفال و به حکومت بخاطر عملی ساختن مفردات این قانون که افغانستان یکی از امضاء کنندگان آن میباشد منتشر میکنیم.

ماده 9

1. كشور هاي متعهدبه اين كنوانسيون تضمين مي كنند كه طفل بر خلاف ميل والدينش از آنها جدا ساخته نشود، مگر اين كه مقامات صالحه در نتيجه بررسي ها ي قضايي، در مطابقت با قوانين و مقررات جاري، تصميم بگيرند كه اين كار به خاطر مصالح علياي طفل لازمي است . چنين تصميمي شايدد ر موارد بخصوصي لازم باشد كه پاي بدرفتاري با طفل و يا غفلت والدين در برابر او در ميان باشد و يا اين كه والدين جدااز هم زنده گي كنند و در مورد اينكه طفل باكدام يك ازوالدينش زنده گي كند تصميم گيري لازم باشد.

2. در هنگام تصميم گيري قانوني در رابطه با فقره يكم اين ماده به همه جوانب ذيعلاقه بايد فرصت اشتراك در جلسات تصمم گيري جهت بيان نظرات شان داده شود.

3. كشورهاي متعهدبه اين كنوانسيون حق كودكي را كه ازيكي يا ازهردو والدينش جدا شده است مبني بر حفظ رابطه منظم و پيوند مستقيم با هر دو والدينش محترم مي شمارند، مگر درموردي كه چنين كاري مغاير منافع طفل باشد.

4. در صورتي كه جدايي طفل ازز والدينش در نتيجه عملكرد يك كشور متعهدبه اين كنوانسون پيش آيد، مانند توقيف، زنداني كردن، تبعيد، اخراج از كشوريا مرگ والدين ويا يكي از آنها(به شمول مرگ ناشي از هر عاملي هنگاميكه شخص تحت توقيف دولت قرار دارد) ويا مرگ طفل، كشور متعهد به اين كنوانسيون بنا به تقاضا، براي والدين، كودك يا، اگر مناسب باشد،كدام عضو ديگر خانواده اش، اطلاعات اساسي درمورد محل عضويا اعضاي ناپديد شده خانواده فراهم ميكند مگر اين كه اطلاعات فراهم شده به زيان طفل باشد. كشورهای متعهدبه اين كنوانسيون بايد همچنان تضمين كنند كه تقديم چنين درخواستي به خودي خود عواقب ناگواري براي شخص يا اشخاص درخواست كننده در پي نخواهد داشت.

ماده 10

1 . كشور هاي متعهدبه اين كنوانسيون براساس مكلفيت هاي شان طبق حكم فقره 1، ماده 9 در برابر درخواست طفل ويا والدينش به منظور ورودبه كشور متعهدبه كنوانسيون يا ترك آن به هدف بهم پيوستن خانواده گي بايد به شيوه مثبت، انساني و عاجل رفتار كنند.

كشورهاي متعهد كنوانسيون بايد باز هم تضمين كنند كه ارايه چنين درخواستي عواقب ناگواري براي درخواست كننده ويا اعضاي خانواده اش درپي نخواهد داشت.

2. طفلي كه پدرومادرش در كشورهاي جداگانه زنده گي كنند، حق دارد تابا آنها به طور منظم رابطه برقرار كند، و تحت شرايط استثنايي رابطه شخصي وتماس مستقيم با پدر و مادرش هردو را حفظ كند. براي برآورده شدن اين هدف و در مطابقت با مكلفيت هاي كشورهاي متعهد كنوانسيون، طبق حكم 1، ماده9، كشورهاي متعهد به اين كنوانسيون حق طفل و والدينش را براي ترك هر كشوري، به شمول كشورهاي آنها، و داخل شدن به كشور خودشان محترم ميشمارند. حق ترك هر كشوري تنها زماني محدود ميشود كه توسط قانون تصريح شده باشد وآن حالاتي است كه ضرورت امنيت ملي، نظم عامه، صحت يا اخلاق عامه و يا حقوق و آزادي هاي ديگران، كه با ساير حقوق شناخته شده توسط اين كنوانسيون سازگار باشد، ايجاب كند.

ماده 11

1. كشورهاي متعهدبه اين كنوانسيون تدابيري را در جهت مجادله با انتقال غير قانوني وبي بازگشت كودكان به خارج كشور اتخاذ مي كنند.

2. به اين منظور، كشورهاي متعهدبه اين كنوانسيون عقدتوافقات دو جانبه، چندين جانبه ويا پيوستن به موافقتنامه هاي مو جوده را ارتقا مي بخشند.

ماده 12

1. كشور هاي متعهدبه اين كنوانسيون بايد طفلي را كه در موضوعات مربوط به خودش صاحب نظر باشد مطمئن سازند تا نظراتش را آزادانه بيان كند، به نظرات طفل با توجه به سن و سال و پخته گي اش اهميت و اعتبار داده مي شود.

2. به منظور وصول به اين هدف، براي طفل زمينه اظهار نظر فراهم شود، مخصوصا نظرات طفل در جلسات تصميم گيري اداري يا قضايي مربوط به خودش، طور مستقيم، ويا از طريق نماينده اش و يا كدام موسسه مربوطه، به شيوه سازگار با مقررات قانون ملي، شنيده شود.

ماده 13

1. طفل بايد حق آزادي بيان داشته باشد؛ اين حق در برگيرنده حق جستجو، دريافت وتبادله اطلاعات و تظرات از هر نوعي ميشود، بدون درنظر در نظر داشت مرزبندي ها ، چه به صورت شفاهي، چه چاپ ، يا به شكل اثر هنري، ويا از طريق هرنوع رسانه ديگر مورد پسندطفل.

2. استفاده ازين حق شايد تابع محدوديت هاي شود، مگر اين محدوديت ها بايد صراحت قانوني داشته ضروري باشند:

(الف) به خاطر احترام به حقوق و شهرت ديگران؛ يا

ب) به خاطر حفظ امنيت ملي يا نظم عامه ويا صحت واخلاق عامه.

ماده 14

1. كشور هاي متعهدبه اين كنوانسيون حق آزادي انديشه، وجدان ودين طفل را محترم مي شمارند.

2. كشور هاي متعهدبه اين كنوانسيون حقوق و مكلفيت هاي والدين ويا درموردی كه مصداق داشته باشد، سرپرست قانوني طفل را محترم مي شمارند تا طفل را در زمينه استفاده از حقوقش در مطابقت بارشد استعداد هايش رهنمايي كنند.

3. آزادي اعلام مذهب يا عقيده يك شخص شايد تنها تابع محدوديت هايی شود كه درقانون بيان شده و به منظور حفظ امنيت عامه، نظم، صحت و اخلاق عامه و آزادي هاي اساسي و حقوق ديگران لازمي دانسته شده باشند.

ماده 15

1. كشورهاي متعهدبه اين كنوانسيون حق آزادي طفل را براي داشتن انجمن ها و آزادي اجتماعات مسالمت آميز به رسميت مي شناسند.

2. استفاده ازين حقوق تابع هيچ نوع محدوديتي نمي شود مگر محدوديت هاي كه در مطابقت باقانون وضع شده اند و در يك جامعه دموكراتيك به سودامنيت ملي؛ مصوو نيت عامه، نظم عامه، حفظ صحت يا اخلاقيات عامه ويا حفظ حقوق و آزادي هاي ديگران لازمي باشند.

ماده 16

1. در زنده گي خصوصي، خانواده گي، خانه، و مكاتبات هيچ طفلي نبايد خود سرانه و غير قانوني مداخله صورت گيرد . همچنان به حيثيت و شهرت طفل نبايد تعرض شود.

2. طفل حق دارد در برابر چنين مداخلات و تعرضاتي از حمايت قانون برخوردار باشد.

ماده 17

كشور هاي متعهدبه اين كنوانسيون اهميت نقشي را كه توسط رسانه هاي گروهي ايفا مي شود درك كرده و تضمين مي كنند تا طفل به اطلاعات و مواد از منابع گوناگون ملي و بين المللي، خاصتا منابعي كه به هدف تعالي و بهروزي اجتماعي، معنوي و اخلاقي و سلامت جسمي و فكري او انتشار مي يابند دسترسي داشته باشد. به اين هدف كشور هاي متعهد اين به اين كنوانسيون:

الف) رسانه هاي گروهي را تشويق به پخش و نشر مواد و اطلاعاتي ميكنند كه براي طفل سودمندی هاي اجتماعي و فرهنگي داشته و با روحيه ماده29 برابر باشد؛

ب) همكاري بين المللي در زمينه توليد، تبادله و پخش و نشر همچو اطلاعات و مواد از منابع گوناگون فرهنگي ملي و بين المللي را تشويق ميكنند؛

ج ) توليد و نشر و پخش كتاب هاي كودكان را تشويق ميكنند،

(د) رسانه هاي گروهي را تشويق ميكنند تا توجه خاصي به نيازمنديهاي لساني كودكي به عمل آورند كه به گروه هاي قومي اقليت يا بومي تعلق دارند؛

(ه) رهنمود هاي مناسبي را ترتيب مي كنند تا طفل را با در نظر داشت مواد13 و 18 در مقابل اطلاعات و مواد زيان آور به سعادتش محافظت كنند.

ماده 18

1. كشورهاي متعهد به اين كنوانسيون تمام تلاش خود را در جهت شناخت اين اصل بكار مي برند كه هريك از والدين در زمينه تربيه و رشد طفل مسوليت مشترك دارند. والدين ويا ، در مواردي كه صادق باشد ، سر پرستان قانوني طفل، مسوليت اساسي تربيه و رشد طفل را به دوش دارند. در جريان تربيه طفل مصالح عاليه طفل بايد مورد توجه اساسي آنها باشد.

2. به منظور تضمين و گسترش حقوق تصريح شده دراين كنوانسيون، كشور هاي متعهدبه اين كنوانسيون به والدين و سرپرست در اجراي مسوليت هاي شان در زمينه پرورش اطفال كمك ميكنند و تلاش مي كنند تانهادها، تسهيلات و خدمات مواظبت از اطفال رشد و گسترش يابند.

3. كشورهاي متعهدبه اين كنوانسيون تمام تدابیر مناسب را اتخاذ مي كنند تا حق كودكاني كه والدين شان كار مي كنند در استفاده از خدمات و تسهيلات نگهداري كودك كه مستحق آن هستند تامين شود.Ÿ

بقيه در آينده