۱۳۸۸ فروردین ۲۷, پنجشنبه

ترانه "للو للوی" یک مادر برای فرزندش

به انتخاب: احمد کاووس سیاووش
شب شد ای شیرین- پسر نیست آواز دگر
غیر شرشر های جوی- در میان باغ و کوی
ناله های آبشار- شل شل بید و چنار
آللو- للو- للو
آللو- بچه- للو

آللو ای گل پسر- بی خبر از خیر و شر
مادرت پهلوی تو- مانده سر بر روی تو
میزند موی تو دست- تا روی در خواب مست
آللو- للو- للو
آللو- بچه- للو
ای که حالا چوچه ئی- ناشگفته غنچه ئی
گر شدی ای گل جوان- میکنی یاد آن زمان
راحت آغوش من- للوی پر جوش من
آللو- للو- للو
آللو- بچه- للو
ای عزیز آرام جان- میشوی آخر کلان
بار دنیا دوش توست- غصه هم آغوش توست
قدر کن آغوش من- خواب شو در دوش من
آللو- للو- للو
آللو- بچه- للو
ای به جسمم همچو جان- قدر این موقع بدان
میکنی وقتی تو یاد- با هزار افسوس و داد
بوسه های گرم من- دست های نرم من
آللو- للو- للو
آللو- بچه- للو
خواب شو ای هم نفس- وقت عیش اینست و بس
گر دمی در عالم است- از خوشی این یکدم است
وقت خواب ناز توست- تخت شاهی گاز توست
آللو- للو- للو
آللو- بچه- للو
خواب شیرین شو پسر- میرسد وقتی بسر
بچه مکتب شوی- غرق خواندن شب شوی
خوابت آید از شتاب- افتد از دستت کتاب
آللو- للو- للو
آللو- بچه- للو

۱۳۸۸ فروردین ۱۳, پنجشنبه

روز جهانی کتاب کودک

نوشته: بابک سیاووش
روز جهانی کتاب کودک هرسال در روز"2" اپریل که برابر است باروز تولد داستان نویس نامی دانمارکی هانس کریستین اندرسن برگزار می شود ازاین روز هر سال در سراسر جهان برای گسترش مطالعه در میان کودکان و نوجوانان تجلیل به عمل می آید و "روز جهانی کتاب کودک" در واقع روز برقراری پیوند میان کودکان سراسر جهان با پدیده کتاب خوانی و مطالعه است.
کودک و کتاب
کودکان با کتاب در رفتن به مکتب آشنا می شوند و با خوانش قصه های جالب، داستان علاوه بر درس مکاتب با معلومات آفاقی آشنا می شوند آنان این معلومات آفاقی را از کتاب های مختلف بدست می آورند و راه موفقیت یک کودک خوب معلومات آفاقی زیاد میباشد بنابر آن کتاب در همه زندگی یک دوست خوب انسان است.
روز جهانی کتاب کودک در افغانستان
در افغانستان کودکان از این روز هیچ نوع آگاهی ندارند اما علاقه به کتاب خوانی و فرهنگ مطالعه دارند. دولت افغانستان در برگزار کردن چنین روزهایی هیچ متوجه نیست.
متأسفانه در افغانستان کتابفروشی های مخصوص کودکان وجود ندارد و ادبیات داستانی، نظم و غیره به زبان کودکان طبع و نشر نمیشود. کودکان مجبور اند به زبان مولانا، بیدل، حافظ، سعدی، فردوسی و غیره بزرگان فرهنگ مطالعه نمایند و داستانهای بلند و با ادبیات عالی را بخوانند که یک نقص بزرگ در کار فرهنگی افغانستان میباشد. باید به کودکان به زبان خودشان و به سطح فهم شان شعر، داستان، نقاشی و غیره به نشر رسیده به اختیار شان قرار گیرد.