۱۳۹۰ دی ۱۸, یکشنبه

کنوانسیون حقوق کودک

ماده‌ 13

1. كودك‌ داراي‌ حق‌ آزادي‌ ابراز عقيده‌ مي‌باشد. اين‌ حق‌ شامل‌ آزادي‌ جستجو، دريافت‌ و رساندن‌ اطلاعات‌ و عقايد از هر نوع‌، بدون‌ توجه‌ به‌ مرزها، كتبي‌ يا شفاهي‌ يا چاپ‌ شده‌، به‌ شكل‌ آثار هنري‌ يا از طريق‌ هر رسانه‌ ديگري‌ به‌ انتخاب‌ كودك‌ مي‌باشد.

2. اعمال‌ اين‌ حق‌ ممكن‌ است‌ منوط‌ به‌ محدوديتهاي‌ خاصي‌ باشد، ولي‌ اين‌ محدوديتها فقط‌ منحصر به‌ مواردي‌ است‌ كه‌ در قانون‌ تصريح‌ شده‌ و ضرورت‌ دارند.

الف‌ ـ براي‌ احترام‌ به‌ حقوق‌ يا آبروي‌ ديگران‌

ب‌ ـ براي‌ حفاظت‌ از امنيت‌ ملي‌ يا نظم‌ عمومي‌ يا به‌ خاطر سلامت‌ عمومي‌ و يا مسائل‌ اخلاقي‌.

ماده‌ 14

1. كشورهاي‌ طرف‌ كنوانسيون‌ حق‌ آزادي‌ فكر، عقيده‌ و مذهب‌ را براي‌ كودك‌ محترم‌ خواهند شمرد.

2. كشورهاي‌ طرف‌ كنوانسيون‌ حقوق‌ و وظايف‌ والدين‌ و ساير سرپرستان‌ قانوني‌ كودك‌ را درباره‌ هدايت‌ كودك‌ در جهت‌ اعمال‌ حقوق‌ وي‌ به‌ طريقي‌ كه‌ باعث‌ اعتلاي‌ استعدادها و تواناييهاي‌ كودك‌ شود، محترم‌ خواهند شمرد.

3. آزادي‌ ابراز عقيده‌ و مذهب‌ فقط‌ طبق‌ محدوديتهايي‌ كه‌ در قانون‌ تصريح‌ شده‌ و براي‌ حفظ‌ امنيت‌، نظم‌، سلامت‌ و اخلاقيات‌ عمومي‌ و يا حقوق‌ و آزاديهاي‌ اساسي‌ ديگران‌ لازم‌ است‌، محدود مي‌شود.

ماده‌ 15

1. كشورهاي‌ طرف‌ كنوانسيون‌، حقوق‌ كودك‌ را در مورد آزادي‌ تشكيل‌ اجتماعات‌ و مجامع‌ مسالمت‌آميز به‌ رسميت‌ مي‌شناسند.

2. به‌ غير از محدوديتهايي‌ كه‌ در قانون‌ تصريح‌ شده‌ و يا براي‌ حفظ‌ منافع‌ امنيت‌ ملي‌ يا امنيت‌ عمومي‌، نظم‌ عمومي‌، سلامت‌ عمومي‌ و اخلاقيات‌ و يا حقوق‌ و آزاديهاي‌ ديگران‌ ضروري‌ است‌، هيچ‌ محدوديتي‌ در اعمال‌ اين‌ حقوق‌ وجود ندارد.

ماده‌ 16

1. در امور خصوصي‌، خانوادگي‌، يا مكاتبات‌ هيچ‌ كودكي‌ نمي‌توان‌ خودسرانه‌ يا غيرقانوني‌ دخالت‌ كرد يا هتك‌ حرمت‌ نمود.

2. كودك‌ در برابر اين‌ گونه‌ دخالتها و يا هتك‌ حرمتها مورد حمايت‌ قانون‌ قرار دارد.

ماده‌ 17

كشورهاي‌ طرف‌ كنوانسيون‌ به‌ عملكرد مهم‌ رسانه‌هاي‌ گروهي‌ واقف‌ بوده‌ و دسترسي‌ كودك‌ به‌ اطلاعات‌ و مطالب‌ از منابع‌ گوناگون‌ و بين‌المللي‌، خصوصاً مواردي‌ كه‌ مربوط‌ به‌ اعتلاي‌ رفاه‌ اجتماعي‌، معنوي‌ يا اخلاقي‌ و بهداشت‌ جسمي‌ و روحي‌ وي‌ مي‌شود را تضمين‌ مي‌كنند. در اين‌ راستا، كشورها اقدامات‌ ذيل‌ را به‌ عمل‌ خواهند آورد:

الف‌) تشويق‌ رسانه‌هاي‌ گروهي‌ به‌ انتشار اطلاعات‌ و مطالبي‌ كه‌ براي‌ كودك‌ استفاده‌هاي‌ اجتماعي‌ و فرهنگي‌ داشته‌ و با روح‌ ماده‌ 29 نيز مطابق‌ باشد.

ب‌) تشويق‌ همكاريهاي‌ بين‌المللي‌ در جهت‌ توليد، مبادله‌ و انتشار اين‌ گونه‌ اطلاعات‌ و مطالب‌ از منابع‌ گوناگون‌ فرهنگي‌، ملي‌ و بين‌المللي‌

ج‌) تشويق‌ توليد و انتشار كتابهاي‌ كودكان‌

د) تشويق‌ رسانه‌هاي‌ گروهي‌ جهت‌ توجه‌ خاص‌ به‌ احتياجات‌ مربوط‌ به‌ آموزش‌ زبان‌ كودكاني‌ كه‌ به‌ گروههاي‌ اقليت‌ تعلق‌ دارند يا بومي‌ هستند.

ه‌) تشويق‌ توسعه‌ خط‌ مشي‌هاي‌ مناسب‌ در جهت‌ حمايت‌ از كودك‌ در برابر اطلاعات‌ و مطالبي‌ كه‌ به‌ سعادت‌ وي‌ آسيب‌ مي‌رساند با توجه‌ به‌ مفاد مواد 13 و 18.

ماده‌ 18

1. كشورهاي‌ طرف‌ كنوانسيون‌ بيشترين‌ تلاش‌ خود را براي‌ تضمين‌ به‌ رسميت‌ شناختن‌ اين‌ اصل‌ كه‌ پدر و مادر كودك‌ مسئوليت‌هاي‌ مشتركي‌ در مورد رشد و پيشرفت‌ كودك‌ دارند، به‌ عمل‌ خواهند آورد. والدين‌ و يا قيم‌ قانوني‌ مسئوليت‌ عمده‌ را در مورد رشد و پيشرفت‌ كودك‌ به‌ عهده‌ دارند. اساسي‌ترين‌ مسئله‌ آنان‌ (حفظ‌) منافع‌ عالية‌ كودك‌ است‌.

2. كشورهاي‌ طرف‌ كنوانسيون‌ به‌ منظور تضمين‌ و اعتلاي‌ حقوقي‌ كه‌ در اين‌ كنوانسيون‌ بيان‌ شده‌ همكاري‌هاي‌ لازم‌ را با والدين‌ و قيم‌ قانوني‌ در جهت‌ اجراي‌ مسئوليت‌هايشان‌ براي‌ تربيت‌ كودك‌ به‌ عمل‌ خواهند آورد و ايجاد مؤسسات‌، تسهيلات‌ و خدماتي‌ را براي‌ نگهداري‌ كودكان‌ تضمين‌ خواهند كرد.

3. كشورهاي‌ طرف‌ كنوانسيون‌ تمام‌ اقدامات‌ لازم‌ را در جهت‌ تضمين‌ حق‌ استفاده‌ كودكاني‌ كه‌ داراي‌ والدين‌ شاغل‌ مي‌باشند، از خدمات‌ و تسهيلات‌ مربوط‌ به‌ نگهداري‌ كودكان‌ به‌ عمل‌ خواهند آورد.

ماده‌ 19

1. كشورهاي‌ طرف‌ كنوانسيون‌ تمام‌ اقدامات‌ قانوني‌، اجرايي‌، اجتماعي‌ و آموزشي‌ را در جهت‌ حمايت‌ از كودك‌ در برابر تمام‌ اشكال‌ خشونت‌هاي‌ جسمي‌ و روحي‌، آسيب‌رساني‌ يا سوءاستفاده‌، بي‌توجهي‌ يا سهل‌انگاري‌، بدرفتاري‌ يا استثمار منجمله‌ سوءاستفاده‌ جنسي‌ در حيني‌ كه‌ كودك‌ تحت‌ مراقبت‌ والدين‌ يا قيم‌ قانوني‌ يا هر شخص‌ ديگري‌ قرار دارد، به‌ عمل‌ خواهند آورد.

2. اين‌ گونه‌ اقدامات‌ حمايتي‌ در موارد مقتضي‌ بايد شامل‌ اقدامات‌ مؤثر براي‌ ايجاد برنامه‌هاي‌ اجتماعي‌ در جهت‌ فراهم‌ آوردن‌ حمايتهاي‌ لازمه‌ از كودك‌ و كساني‌ كه‌ مسئول‌ مراقبت‌ از وي‌ مي‌باشند و نيز حمايت‌ در برابر ساير اشكال‌ محدوديتها و نيز براي‌ پيشگيري‌، شناسايي‌، گزارش‌دهي‌، ارجاع‌، تحقيق‌، درمان‌ و پي‌گيري‌ موارد بدرفتاريهايي‌ كه‌ قبلاً ذكر شد و نيز بر حسب‌ مورد پشتيباني‌ از پيگرد قضائي‌ باشد.

ماده‌ 20

1. كودك‌ نبايد به‌ طور موقت‌ يا دائم‌ از محيط‌ خانواده‌ و از منافع‌ خويش‌ محروم‌ باشد و بايد از طرف‌ دولت‌ تحت‌ مراقبت‌ و مورد مساعدت‌ قرار گيرد.

2. كشورهاي‌ طرف‌ كنوانسيون‌ مي‌بايست‌ طبق‌ قوانين‌ ملي‌ خود مراقبتهاي‌ جايگزين‌ ديگري‌ را براي‌ اين‌ گونه‌ كودكان‌ تضمين‌ نمايند.

3. اين‌ گونه‌ مراقبتها شامل‌ موارد زيادي‌ مي‌شود، از جمله‌ تعيين‌ سرپرست‌ و كفيل‌ در قوانين‌ اسلامي‌، فرزندخواندگي‌ و يا در صورت‌ لزوم‌ اعزام‌ كودك‌ به‌ مؤسسات‌ مناسب‌ مراقبت‌ از كودكان‌ باشد. به‌ هنگام‌ بررسي‌ راه‌حلها بايد به‌ استمرار مطلوب‌ در تربيت‌ كودك‌، قوميت‌، مذهب‌، فرهنگ‌ و زبان‌ كودك‌ توجه‌ خاص‌ شود.

ماده‌ 21

كشورهايي‌ كه‌ سيستم‌ فرزندخواندگي‌ را به‌ رسميت‌ شناخته‌ و مجاز مي‌دانند، بايد منافع‌ عاليه‌ كودك‌ را در اولويت‌ قرار داده‌ و نكات‌ زير را مراعات‌ كنند.

الف‌) تضمين‌ اين‌ كه‌ فرزندخواندگي‌ فقط‌ از سوي‌ مقامات‌ ذيصلاحي‌ انجام‌ مي‌شود كه‌ مطابق‌ با قوانين‌ و مقررات‌ لازم‌الاجرا و براساس‌ اطلاعات‌ موثق‌ و قابل‌ اطمينان‌ تعيين‌ مي‌كنند كه‌ فرزندخواندگي‌ با توجه‌ به‌ وضعيت‌ وي‌ در ارتباط‌ با والدين‌، خويشاوندان‌ و قيم‌ قانوني‌ مجاز است‌ و در صورت‌ مقتضي‌ رضايت‌ اشخاص‌ فوق‌ را براي‌ فرزندخواندگي‌ براساس‌ مقررات‌ لازمه‌ كسب‌ مي‌كنند.

ب‌) تضمين‌ اين‌ كه‌ در صورتي‌ كه‌ كودك‌ را نتوان‌ به‌ روشي‌ مناسب‌ در كشور خود تحت‌ سرپرستي‌ يك‌ خانواده‌ درآورد، فرزندخواندگي‌ در ساير كشورها به‌ عنوان‌ راه‌حلي‌ ديگر مورد بررسي‌ قرار خواهد گرفت‌.

ج‌) تضمين‌ برخورداري‌ كودكاني‌ كه‌ در ساير كشورها پذيرفته‌ مي‌شوند از مراقبتها و حقوقي‌ كه‌ به‌ هنگام‌ فرزندخواندگي‌ در كشور خود، شامل‌ حال‌ آنان‌ مي‌شود.

د) اتخاذ تمام‌ اقدامات‌ لازم‌ جهت‌ تضمين‌ اين‌ كه‌ قبول‌ كودك‌ در ساير كشورها براي‌ افراد مربوطه‌ متضمن‌ منافع‌ مالي‌ نباشد.

ه‌) در صورت‌ لزوم‌، پيشبرد اهداف‌ ماده‌ حاضر از طريق‌ انعقاد قراردادها يا اتخاذ ترتيبات‌ دو يا چند جانبه‌ و تلاش‌ در اين‌ چارچوب‌ براي‌ تضمين‌ اين‌ كه‌ پذيرش‌ كودك‌ در يك‌ كشور ديگر از طريق‌ ارگانها يا مقامات‌ ذيصلاح‌ انجام‌ شود.

ماده‌ 22

1. كشورهاي‌ طرف‌ كنوانسيون‌ اقدام‌ لازم‌ را جهت‌ تضمين‌ برخورداري‌ كودكي‌ كه‌ خواهان‌ پناهندگي‌ است‌ و يا پناهنده‌ تلقي‌ مي‌شود، چه‌ همراه‌ والدين‌ خود باشد يا شخص‌ ديگري‌، مطابق‌ با قوانين‌ و مقررات‌ محلي‌ و بين‌المللي‌، از حمايتها و مساعدتهاي‌ بشردوستانه‌ لازم‌ و از حقوق‌ مربوطه‌ كه‌ در اين‌ كنوانسيون‌ يا ساير اسناد بشردوستانه‌ يا حقوق‌ بشر مقرر شده‌ و كشورهاي‌ فوق‌الذكر نسبت‌ به‌ آنها متعهد مي‌باشند، به‌ عمل‌ خواهند آورد.

2. بدين‌ منظور، كشورهاي‌ طرف‌ كنوانسيون‌ بنا به‌ صلاحديد خود با سازمان‌ ملل‌ و ساير سازمانهاي‌ بين‌المللي‌ يا غيردولتي‌ ذيصلاح‌ كه‌ با سازمان‌ ملل‌ كار مي‌كنند در جهت‌ حمايت‌ و مساعدت‌ از اين‌ گونه‌ كودكان‌ و رديابي‌ والدين‌ يا ساير اعضاي‌ خانواده‌ كودكان‌ پناهنده‌ و براي‌ كسب‌ اطلاعات‌ لازم‌ براي‌ به‌ هم‌ پيوستن‌ مجدد اعضاي‌ خانواده‌ همكاري‌ خواهند كرد. در صورتي‌ كه‌ موفق‌ به‌ يافتن‌ والدين‌ يا ساير اعضاي‌ خانواده‌ نشوند، با كودك‌ همان‌ گونه‌ كه‌ در اين‌ كنوانسيون‌ اظهار شده‌، درست‌ مانند كودكي‌ كه‌ به‌ طور موقت‌ يا دائم‌ از محيط‌ خانوادگي‌ به‌ هر دليل‌ محروم‌ شده‌، رفتار خواهد شد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر