شماره 77/یکشنبه 5 جدی 1389/26 دسمبر 2010
نگارنده: احمد کاووس سیاووش
از نظر کنوانسیون جهانی حقوق طفل که افغانستان نیز یکی از امضأ کنندگان آن میباشد طفل چنین تعریف شده است:کودک، انساني است که سن هجده سالگي را هنوز تمام نکرده است مگر اينکه سن بلوغ از نظر حقوق جاري در کشورهاي مربوطه زودتر تعيين شده باشد.
در ماده چهارم این کنوانسیون وظایف دولت ها در قبال اطفال چنین گفته شده:
حکومتهاي عضو پيمان، اقدامهاي ضروري و مناسب قانوني، اداري و غيره را بعمل مي آورند تا حقوق پذيرفته شده در اين عهدنامه را اجرا نمايند. حکومتها براي تحقق مفاد اين عهدنامه با توجه به حقوق و اوضاع اجتماعي، سياسي و فرهنگي، تا آخرين حد ممکن از تمامي منابع موجود ملي خود و در صورت نياز بين المللي استفاده ميکنند.
متأسفانه در افغانستان حقوق اطفال رعایت نشده و هیچکس حتی به فکر اطفال نیست که اطفال در چه شرایط زیست میکنند؟ در چه شرایط کار میکنند و درس میخوانند؟ و در چه شرایط زندگی خود را ادامه میدهند؟
از بعضی اطفال در مواردی چون قاچاق، توليد و کشت مواد مخدر استفاده میشود که بر اساس ماده 33 کنوانسیون در این ارتباط چنین آمده است:
حکومت ها تمامي اقدامات مناسب همراه استفاده از امکانات قانوني، اداري، اجتماعي و آموزشي را بعمل مي آورند تا کودک را بر عليه موادي که مطابق اسناد بين المللي بعنوان مواد اعتيادآور و مخدر شناخته شده اند، حمايت نمايند و از بکارگيري غيرمجاز کودکان در توليد و يا توزيع اين مواد جلوگيري مي کنند.
در بسیاری از نقاط افغانستان اطفال از حق آموزش و پرورش شان استفاده کرده نمیتوانند که در عهدنامه کنوانسیون جهانی حقوق طفل در مورد چنین گفته شده:
1 حکومت ها حق آموزش و پرورش را براي کودک به رسميت مي شناسند و بويژه براي تحقق آن:
الف) تحصيل دوره ابتدايي را براي همه اجباري و رايگان مي کنند.
ب) مدارس گوناگون آموزشي و حرفه اي را بوجود مي آورند و آنها را بطور ارزان يا رايگان در اختيار افراد کم درآمد قرار مي دهند.
ج) امکان ورود به مدارس عالي را در دسترس همه گذاشته و از آن حمايت مي کنند.
د) مشاوره شغلي و حرفه اي را براي همه کودکان ممکن و قابل دسترسي مي نمايند.
ه) براي کاهش تعداد کودکاني که مکتب را رها مي کنند، تلاش نموده و اقدامات مناسب را براي حضور منظم کودکان در مکتب انجام مي دهند.
2حکومت هاي عضو پيمان کوشش خود را مي کنند تا روند آموزش و پرورش در مکاتب درخور منزلت انساني بوده و با محتواي اين عهدنامه هم خوان باشد.
3حکومت ها از همکاري هاي بين المللي در امور آموزشي و پرورشي استقبال کرده و بخصوص هدف ريشه کني بيسوادي و گسترش فن و دانش را دنبال مي کنند و در اين مورد هم به نيازهاي کشورهاي در حال رشد بيشتر توجه مي شود.
جای افسوس است که با وجود امضای این عهدنامه بزرگان کشور به آن پا بند نبوده و اطفال را طور لازم از حقوق شان برخوردار نمیسازند.
در ماده 45 این کنوانسیون وظایف ارگان های ویژه سازمان ملل در این قبال چنین صراحت یافته:
براي پيشبرد و اجراي قاطع اين پيمان نامه و گسترش همكاري هاي بين المللي در اين رابطه:
الف) كارگاه كمك به كودكان و ديگر سازمان ها و تشكيلات ويژه سازمان ملل،در مسايل مربوط به زمينه كاري خودشان، نماينده سازمان ملل متحد براي اجراي پيمان هاي بين المللي هستند.
كميسيون اگر لازم بداند، مي تواند از اين ارگان هاي ويژه سازمان ملل متحد براي همكاري در زمينه هاي مربوطه دعوت نموده و ياري دريافت كند.
ب) كميسيون حقوق كودكان در صورت لزوم با ارگان هاي سازمان ملل تماس گرفته و با درخواست كتبي همراه ارايه گزارش كشورهاي طرف قرارداد، از مشاوره فني و كارشناسي آن ارگان مربوطه كمك مي گيرد. ج) كميسيون مي تواند جهت اجراي مفاد مربوط به حقوق كودك، به مجمع عمومي پيشنهاد پرسش و درخواست از دبيركل را بنمايد.
د) كميسيون مي تواند بر پايه اطلاعاتي كه طبق ماده 44 و ماده 45 كسب كرده است، پيشنهادات و توصيه هاي لازم را به حكومت مربوطه داده و مجمع عمومي را هم در جريان بگذارد.
پس شما ای موسساتی که به نام موسسات سازمان ملل در افغانستان آمده و برای تأمین این حقوق کار میکنید، چرا خود به این عهدنامه پابند نبوده و اطفال را کمک نمیکنید تا از حقوق شان در افغانستان برخوردار باشند؟Ÿ
نگارنده: احمد کاووس سیاووش
از نظر کنوانسیون جهانی حقوق طفل که افغانستان نیز یکی از امضأ کنندگان آن میباشد طفل چنین تعریف شده است:کودک، انساني است که سن هجده سالگي را هنوز تمام نکرده است مگر اينکه سن بلوغ از نظر حقوق جاري در کشورهاي مربوطه زودتر تعيين شده باشد.
در ماده چهارم این کنوانسیون وظایف دولت ها در قبال اطفال چنین گفته شده:
حکومتهاي عضو پيمان، اقدامهاي ضروري و مناسب قانوني، اداري و غيره را بعمل مي آورند تا حقوق پذيرفته شده در اين عهدنامه را اجرا نمايند. حکومتها براي تحقق مفاد اين عهدنامه با توجه به حقوق و اوضاع اجتماعي، سياسي و فرهنگي، تا آخرين حد ممکن از تمامي منابع موجود ملي خود و در صورت نياز بين المللي استفاده ميکنند.
متأسفانه در افغانستان حقوق اطفال رعایت نشده و هیچکس حتی به فکر اطفال نیست که اطفال در چه شرایط زیست میکنند؟ در چه شرایط کار میکنند و درس میخوانند؟ و در چه شرایط زندگی خود را ادامه میدهند؟
از بعضی اطفال در مواردی چون قاچاق، توليد و کشت مواد مخدر استفاده میشود که بر اساس ماده 33 کنوانسیون در این ارتباط چنین آمده است:
حکومت ها تمامي اقدامات مناسب همراه استفاده از امکانات قانوني، اداري، اجتماعي و آموزشي را بعمل مي آورند تا کودک را بر عليه موادي که مطابق اسناد بين المللي بعنوان مواد اعتيادآور و مخدر شناخته شده اند، حمايت نمايند و از بکارگيري غيرمجاز کودکان در توليد و يا توزيع اين مواد جلوگيري مي کنند.
در بسیاری از نقاط افغانستان اطفال از حق آموزش و پرورش شان استفاده کرده نمیتوانند که در عهدنامه کنوانسیون جهانی حقوق طفل در مورد چنین گفته شده:
1 حکومت ها حق آموزش و پرورش را براي کودک به رسميت مي شناسند و بويژه براي تحقق آن:
الف) تحصيل دوره ابتدايي را براي همه اجباري و رايگان مي کنند.
ب) مدارس گوناگون آموزشي و حرفه اي را بوجود مي آورند و آنها را بطور ارزان يا رايگان در اختيار افراد کم درآمد قرار مي دهند.
ج) امکان ورود به مدارس عالي را در دسترس همه گذاشته و از آن حمايت مي کنند.
د) مشاوره شغلي و حرفه اي را براي همه کودکان ممکن و قابل دسترسي مي نمايند.
ه) براي کاهش تعداد کودکاني که مکتب را رها مي کنند، تلاش نموده و اقدامات مناسب را براي حضور منظم کودکان در مکتب انجام مي دهند.
2حکومت هاي عضو پيمان کوشش خود را مي کنند تا روند آموزش و پرورش در مکاتب درخور منزلت انساني بوده و با محتواي اين عهدنامه هم خوان باشد.
3حکومت ها از همکاري هاي بين المللي در امور آموزشي و پرورشي استقبال کرده و بخصوص هدف ريشه کني بيسوادي و گسترش فن و دانش را دنبال مي کنند و در اين مورد هم به نيازهاي کشورهاي در حال رشد بيشتر توجه مي شود.
جای افسوس است که با وجود امضای این عهدنامه بزرگان کشور به آن پا بند نبوده و اطفال را طور لازم از حقوق شان برخوردار نمیسازند.
در ماده 45 این کنوانسیون وظایف ارگان های ویژه سازمان ملل در این قبال چنین صراحت یافته:
براي پيشبرد و اجراي قاطع اين پيمان نامه و گسترش همكاري هاي بين المللي در اين رابطه:
الف) كارگاه كمك به كودكان و ديگر سازمان ها و تشكيلات ويژه سازمان ملل،در مسايل مربوط به زمينه كاري خودشان، نماينده سازمان ملل متحد براي اجراي پيمان هاي بين المللي هستند.
كميسيون اگر لازم بداند، مي تواند از اين ارگان هاي ويژه سازمان ملل متحد براي همكاري در زمينه هاي مربوطه دعوت نموده و ياري دريافت كند.
ب) كميسيون حقوق كودكان در صورت لزوم با ارگان هاي سازمان ملل تماس گرفته و با درخواست كتبي همراه ارايه گزارش كشورهاي طرف قرارداد، از مشاوره فني و كارشناسي آن ارگان مربوطه كمك مي گيرد. ج) كميسيون مي تواند جهت اجراي مفاد مربوط به حقوق كودك، به مجمع عمومي پيشنهاد پرسش و درخواست از دبيركل را بنمايد.
د) كميسيون مي تواند بر پايه اطلاعاتي كه طبق ماده 44 و ماده 45 كسب كرده است، پيشنهادات و توصيه هاي لازم را به حكومت مربوطه داده و مجمع عمومي را هم در جريان بگذارد.
پس شما ای موسساتی که به نام موسسات سازمان ملل در افغانستان آمده و برای تأمین این حقوق کار میکنید، چرا خود به این عهدنامه پابند نبوده و اطفال را کمک نمیکنید تا از حقوق شان در افغانستان برخوردار باشند؟Ÿ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر