شماره 154/یکشنبه 24 قوس 1392/ 15 دسمبر 2013
كبوتر سفيدم
تومايه اميدم
پرنده قشنگي
سفيد و شوخ وشنگي
صداي غمبر تو
از سينه پرتو
وقتي مي كشي آواز
دلها را مي كني باز
سفيدي بال تو
چنين گويد فال تو
ترا دوست دارد خدا
از مانگري جدا
منم خاله فالبينك
مگر ندارم عينك
آفتاب پشت بام شد
بيا برويم شام شد
شاعر: محمد رفيع كابلي
به انتخاب: ناهيد سياووش
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر