تقاضای اطفال مکروریان چهارم از مؤسساتی که برای اطفال کار میکنند!

شماره 64/ یکشنبه 3 اسد 1389/24 جولای 2010

از اینکه میدان مصئون بازی اطفال مکروریان 4 را زورگویان به خاکدان مبدل کرده و کسی از مراجع رسمی به ترمیم آن اقدام نکرد، امیدواریم مؤسساتی که برای اطفال کار میکنند توجه نموده میدان را بازسازی نمایند و وسایل بازی را دوباره در آن نصب کنند.

والدین گرامی!

شماره 64/یکشنبه 3 اسد 1389/24 جولای 2010

با اطفال تان مهربان باشید!

مسوولان مملکت! هدایت دهید که میدان فوتبال و میدان مصئون بازی اطفال مکروریان چهار را که غاصبان زمین به خاکدان مبدل نمودند سرسبز و بازسازی نمایند

شماره 63/چهارشنبه 23 سرطان 1389/14 جولای 2010

بقلم احمد کاووس سیاووش

طوریکه به همگان معلوم است بازی فوتبال بازیی است که محدوده سنی نداشته هر کس میتواند با ساختن تیم این بازی را به شکل آزاد انجام دهد. اطفال افغانستان نیز این بازی را بسیار زیاد دوست دارند، فوتبال از جمله بازی هایی است که بر علاوه آنکه برای صحت اطفال مفید میباشد، برای رشد افکار شان نیز بسیار فایده دارد، با انجام بازی فوتبال حس همبستگی و اتحاد میان اطفال رشد میکند و آنان به اهمیت اتحاد و اتفاق پی میبرند. متأسفانه در افغانستان با وجود اینکه اطفال بسیار علاقمند این بازی دلکش و جذاب هستند و میخواهند که همیشه این بازی را انجام دهند، میدان های ورزشی برای شان وجود ندارد، اکثریت پارکها و محلات تفریحی سبزه ندارد به همین دلیل وقتی اطفال در آن سپورت کنند به عوض هوای پاک، گرد و خاک و غبار را تنفس کرده، عوض اینکه برای آنها ورزش کردن مفید واقع شود بر عکس برای آنها مضر تمام خواهد شد، اطفال ورزشدوستی که به بازی های ورزشی علاقمند بوده و میخواهند که در آینده برای کشور عزیز ما افغانستان کپ ها و مدال ها و جوایز را بیاورند وقتی در میدان هایی که هوای پاک نداشته گرد و خاک و غبار را در جریان ورزش تنفس کنند دچار مریضی تنفسی میشوند که این خود یک ضربه بسیار بزرگ به آنان بوده و مانع پیشرفت آنها در رشته دلخواه شان میشود.
با کمال تأسف که در کشور عزیز ما به عوض ساختن به فکر خراب کردن پارکها و میدان های ورزشی هستند، چنانکه میدان ورزشی و ساحه سبز مکروریان چهارم را زورمندان غصب کرده تمامی وسایل بازی را که برای اطفال مهیاء بود از بین بردند.
ما اطفال از بزرگان و مسوولان مملکت خواهشمندیم که:
-برای اطفال میدان های ورزشی که احاطه با درختان و گل ها بوده و داخل آن سبزه فرش باشد ساخته شود تا ما اطفال بتوانیم در آن میدان ها به درستی و به شکل خوب ورزش کنیم.
-پارکهای تفریحی که اطراف آن با درختان و داخل محوطه آن با سبزه فرش باشد ساخته شود تا ما حد اقل بتوانیم در آن محل برای چند ساعت با تنفس نمودن هوای صاف تفریح نماییم.
-برای ما اطفال زمینه ورزش کردن مهیاء گردیده و وسایل ورزشی از خارج آورده شود.
-برای اطفال در پارکهای تفریحی و میدان های سپورتی وسایل سپورتی و بازی ساخته شود.
- وسایل شکسته میدان مصئون بازی اطفال مکروریان چهار دو باره ساخته شود و خاکدانی را که ویران کاران در میدان و اطراف آن ایجاد کرده اند توسط خود غاصبان زمین در مکروریان چهار به گلدان ها، چمن و باغ بازی و تفریح تبدیل شود.Ÿ

اِس، فِلس

به انتخاب احمد کاووس سیاووش

شماره 62/یکشنبه 13 سرطان 1389/4 جون 2010
این بازی هم یک نوع چشم پتکان است و بیشتر در شهر کابل مروج میباشد. تعداد بازیکنان و سن و سال آنها معین نیست و به صورت عموم دختران و پسران خورد سال آنرا با هم بازی می کنند.
برای اجرای بازی، کودکان به گروپ های سه نفری تقسیم می شوند. هر سه نفر دست های یکدیگر را گرفته و به شکل دایره رو بروی هم ایستاده می شوند و با هم میگویند: اِس، فِ، لِس! و همزمان با تلفظ هر هجا دست های خود را به پیشرو و عقب تکان میدهند، به مجرد گفتن لفظ «لِس» دست های همبازی های خود را رها کرده و با عجله و دقت دست راست خود را روی دست چپ قرار میدهند. شکل قرار گرفتن دست های هر کس که با دو نفر دیگر مختلف باشد، او می بر آید.
وقتی که از مجموع بازیکنان تنها دو نفر بماند، برای معلوم شدن، «ماه» یکنفر از اطفال که قبلاً بر آمده باشد، با آنها همکاری می کند. این شخص را در اصطلاح بازی «شوروایی» می گویند.
آخرین کودک «ماه» می شود. ماه چشم های خود را پُت نموده و طبق فرمایش همبازی ها ضرب زبانی یکی از اعدا مثلاً پنج، پنج را با آواز بلند می خواند، سایر اطفال وقت دارند که قبل از ختم ضرب زبانی پنج، پنج خود شان را پنهان کنند.
با ختم ضرب زبانی ماه چشم گشوده و به جستجوی اطفال می پردازد. هر طفلی را ببیند با انگشت شهادت به طرفش اشاره نموده می گوید: اِس فِلس! در ضمن جستجو، اطفال دیگر می کوشند که خود را پنهانی به ماه رسانیده و با دست خود بدن او را لمس کرده و بگویند: تاپه!
اگر کدام طفل توانست «ماه» را «تاپه» کند، ماه مکلف می گردد بار دیگر چشم پُت کند و ضرب زبانی بخواند. در غیر آن اولین کودکی که اس فلس شده ماه می شود و بازی ادامه می یابد.
نتیجه:
این بازی اطفال را محتاط، صبور و فعال بار می آورد و آنها را در آموختن ضرب زبانی کمک می کند.
از کتاب «بازی های عامیانه اطفال»