آزار و اذیت اطفال اهل هنود و سکهـ در مکاتب افغانستان

شماره 87/چهارشنبه 23 سنبله 1390/14 سپتمبر 2011
تعدادی از افراد اهل هنود و سکهـ می گویند: اطفال آنان در مکاتب دولتی مورد آزار و اذیت قرار می گیرند و به همین دلیل مجبور به ترک مکتب می شوند.
آزار و اذیت شدن فرزندان برخی از خانواده های اهل هنود و سکهـ در مکاتب افغانستان سبب شده تا آنان اطفال شان را غرض کسب آموزش به هند و پاکستان بفرستند.
این افراد می گویند: در حال حاضر اطفال شان را به مکاتب خصوصی می فرستند، ولی آن عده از اطفالی که در مکاتب دولتی شامل می شوند، پس از گذشت مدتی مجبور به ترک مکتب می شوند زیرا به گفتهء برخی از خانواده های اهل هنود و سکهـ، فرزندان شان هر روز هنگام رخصتی از مکتب از سوی شاگردان مورد لت و کوب قرار می گیرند.
اطفال اهل هنود در این مورد چنین می گویند:
«همصنفان ما، ما را به نام های هندو و کافر صدا می زنند، به ما می گویند در سر تان کچالو می بندید و کلاه ما را از سر ما بیرون می کنند، هنگام رخصتی مکتب ما را لت و کوب می کنند.
ما از آنان می خواهیم تا با ما مانند دوست و برادر برخورد نمایند، زیرا ما با آنان هیچ فرقی نداریم.
معلمان نیز مانع همصنفان ما نمی شوند، تا ما را اذیت نکنند.»
بزرگان اهل هنود و سکهـ می گویند: با وجودی که آنان افغان اند ولی مسلمانان ساکن در افغانستان آنان را افغان نمی پندارند و به همین دلیل اطفال شان را در مکاتب مورد آزار و اذیت قرار می دهند.
رویندر سنگهـ یکی از این افراد در مورد گفت:
«اصلاً ما با مردم محل مشکل داریم زیرا آنان نمی دانند که ما افغان استیم و به همین دلیل در کوچه و بازار ما را اذیت می کنند و به ما دشنام می دهند، اطفال ما از ترس آزار شان به مکتب نمی روند.
ما از مردم می خواهم تا تاریخ افغانستان را مطالعه کنند و به اطفال شان نیز بفهمانند که ما نیز مانند آنان از افغانستان استیم نه از هندوستان و یا کدام کشور دیگر، پس نباید با ما برخود زشت نمایند.»
بزرگان اهل هنود و سکهـ می گویند: در گذشته آنان با چنین مشکلات مواجه نبوده اند ولی سه دهه جنگ در کشور، دامنهء تبعیض نژادی را گسترده ساخته است و در حال حاضر آنان از تمام حقوق فردی در افغانستان محروم اند.
رایل سنگهـ مسوول درمسال کارتهء پروان در مورد چنین می گوید:
« به تعداد یک صد طفل اهل هنود در کابل از تعلیم محروم اند، ما از تمام حقوق ما در حال حاضر محروم استیم. اطفال ما در کوچه و بازار اذیت می شوند در مکاتب اذیت می شوند.
من چهار فرزند دارم دو فرزند بزرگم در هند مصروف آموزش اند و یک فرزند دیگرم در مکتب خصوصی درس می خواند.»
مقام های وزارت معارف افغانستان مشکلات یاد شده را تایید می کنند، ولی این مقام ها می گویند: اقلیت های اهل هنود و سکهـ که در کابل سکونت دارند تا به حال جهت حل این معضله به وزارت معارف مراجعه نکرده اند.
امان الله ایمان سخنگوی وزارت معارف در صحبت اختصاصی با رادیو آزادی گفت: هیچ کس حق ندارد اتباع افغانستان را به خاطر زبان یا مذهب، مورد تمسخر قرار دهد.
وی افزود:
«هیچ کس حق ندارد خلاف قوانین و مقررات معارف افغانستان یک شاگرد را توبیخ کند، خواه معلم باشد یا شاگرد.
اگر مشکلات اهل هنود جدی باشد وزارت معارف در قسمت حل مشکلات شان با آنها همکار است و خواهد بود.
ما چندین مرتبه به آنان گفته ایم تا در قسمت اعمار مکتب برای اهل هنود با ما در تماس شوند ما در قسمت اعمار مکتب، ارسال استادان به مکاتب شان و پرداخت معاش برای معلمان با آنان همکاری خواهیم کرد..»
اهل هنود و سکهـ از جمله اقلیت های مذهبی در افغانستان اند که در حال حاضر تعداد شان در کشور به سه هزار خانواده می رسد.
از جمع این سه هزار خانواده، یک صد و هژده خانواده در کابل به سر می برند و متباقی در ولایت های خوست، هرات، غزنی، کندهار و جلال آباد سکونت دارند.Ÿ
رادیو آزادی