آیا بروس لی یک استاد واقعی بود؟

بروس مشت ها و لگدها را در مقابل هدف های زنده یا در برابر یک مدل مهیب و شبیه سازی شده آموزش می داد. تنها صداهای ناشی از برخورد ضربه به هدف برای او کافی نبود. وی می خواست بداند که آیا ضربه اش مؤثر بوده یا خیر.
مرد واقعی رنسانس، بروس لی علاوه بر آنکه مبارزی نیرومند بود، هنرمند، شاعر، نویسنده و بازیگری توانا و بااستعداد نیز بود.
او در تکنیک های دست، دفاع شخصی و لگدهای کوتاه و بلند پا را به شیوه ای منحصر به فردی در هم آمیخت که در آن زمان به طور گسترده مورد انتقاد اکثر هنرمندان رزمی قدیمی و سنتی قرار گرفت.
امروزه بیشتر هنرمندان رزمی، به شیوه مشابهی آموزش می بینند. تفاوت در این است که بروس لی آن قدر بااستعداد بود که در ۳۵ سال پیش بسیار فراتر از زمان خود پیش برود. اگر این حرف را باور ندارید، صحنه شروع فیلم ”اژدها وارد می شود“ را ببینید که یک مبارزه آزاد واقعی است.
در زمان لی هیچ وسیله آموزشی وجود نداشت. او خودش مجبور به اختراع آنها بود. دستکش های متمرکز او و دستکش های مبارزه اش بسیار شبیه آنهائی است که امروزه در آموزش MMA استفاده می شود.
اگر شما بعضی از تکنیک ها را در کتاب ها یا فیلم هایش ببینید درخواهید یافت که شیوه او هنوز هم در رینگ و صحنه مبارزه به طور مؤثر قابل استفاده است.
اگر چه تکنیک های استفاده شده در فیلم هایش کمی نمایشی تر است، اما با این حال سرشار از خرد و دانش هنرهای رزمی است. او کار بیشتر حریفانش را با مبارزه و درگیری تمام می کرد. در فیلم ”راه اژدها“ او کار چک نوریس را با آسیب رساندن جدی به گردنش به پایان رساند. در فیلم ”بازی مرگ“ او کریم عبدل جبار را با یک ضربه مغلوب کرد و در فیلم ”رئیس بزرگ“ مبارزه نهائی را با یک حرکت به پایان رساند.
بروس لی همیشه فراتر از عصر و دوره خودش به نظر می آمد. قصد جسارت و توهین نیست، ولی به نظر می آید، تکنیک هائی که امروزه در جیت کان دو JKO استفاده می شود تأثیر بسیار زیادی از سایر هنرهای رزمی مانند: Fillipino، Kali، wing Tsun گرفته است. منظور این است که کمتر جیت کان دو کائی پیدا می شود در صورتی که مورد تهاجم قرار می گیرد از ضربه پا استفاده نماید. اما بروس یک پاکار بسیار حرفه ای بود.
بروس لی به همه ثابت کرد، این مهم نیست که شما چقدر آموزش دیده باشید، بلکه آنچه مهم است این است که چقدر زیرکانه آموزش دیده باشید. بسیاری از مردم حرف های جالبی در مورد وی نمی زنند، بعضی ادعا می کنند که هیکل بروس لی بیش از حد حنیف بود و ضعیف تر از آنکه بتواند در مقابل یک ضربه قوی مقاومت نماید.
عده ای دیگر می گویند با وجود آنکه آموزش های بروس لی استفاده از وزن های آزاد را نیز دربرداشت، اما او نمی توانست وزنه ای را به اندازه ای که قهرمانان امروز می توانند بلند کند. افراد دیگری می گویند توانائی او واقعاً در رینگ به اثبات نرسیده است. بعضی دیگر که فیلم های او را دیده اند و مورد دقت و بررسی قرار داده اند اعتقاد بر آن است، بیشتر سمینارها دیدن فیلم های آموزشی یاد گرفته اند.
تکنیک هائی که در کتاب هایشان استفاده گردیده، بسیار الهام بخش تر از آنچه که تاکنون دیده شده است. کتاب های رزمی زیادی به چاپ می رسد، اما در هر کتاب یک یا دو تکنیک بدون استفاده وجود دارد. اما کتاب های بروس لی اصلاً اینگونه نیست هیچ تکنیک بی فایده و به درد نخور در آن پیدا نمی شود.
بروس لی برای اولین بار کهنه و نو را در نرخ های رزمی مدرن به هم متصل کرد. او به سادگی فقط می توانست بپذیرد که شاگرد یکی از آخرین استادان هنرهای رزمی یعنی استاد یپ من Yip man بوده و می توانست نماینده Wing Tsun Kung Fu در آمریکا باشد و تنها به کسب درآمد فکر کند. اما بروس لی روحی خستگی ناپذیر داشت. دیر یا زود او به ضعف اصلی Wing Tsun پی برد.
بعی ها با چند ضربه مشت به زمین نمی افتند. امروزه ما در پدیده های هنرهای رزمی مشاهده می کنیم، بعضی از مبارزان چندین ضربه به سرشان اصابت می کند ولی قادر هستند مبارزه را همچنان ادامه دهد.
بروس لی شیوه منحصربه فردی از مبارزه را خلق کرد، به چند مورد این شیوه که از نقاط قوت بسیاری برخوردار است، اشاره می نمائیم:
۱) او از ضربات پا به سر حریف به خوبی استفاده می کرد. اگر او (همان طور که عده ای ادعا می کنند) برای چنین ضربه هائی آموزش ندیده بود، از آنها استفاده نمی کرد. ضربات پاهای بالای وی می توانست بسیار مؤثر باشد، خصوصاً ضربات دورانی، ما نظاره گر صدها مبارزه بوده ایم و تا به حال ندیده ایم کسی ضربه ای به سرش بخورد و به زمین نیافتد. حتی مبارزه نیرومندی مثل دان فری Dan Frye نتوانست در مقابل ضربه دورانی که ژروم لی بنر Jerome Le Banner به سر او نواخت، از خود مقاومت نشان دهد.
۲) بروس لی اولین کسی بود که از روش های آموزش بوکس و وسایل حفاظتی استفاده کرد.
۳) بروس لی پیش از آموزش، هر تکنیک و چگونگی اثر آن را به صورت جداگانه توضیح می داد و پیرامون آن صحبت می کرد. در حالی که قبل از آن در هنرهای رزمی اگر کسی سؤال می کرد از مدرسه اخراج می شد.
۴) بروس مشت ها و لگدها را در مقابل هدف های زنده یا در برابر یک مدل مهیب و شبیه سازی شده آموزش می داد. تنها صداهای ناشی از برخورد ضربه به هدف برای او کافی نبود. وی می خواست بداند که آیا ضربه اش مؤثر بوده یا خیر.
۵) وی اولین استاد هنرهای رزمی بود که بر اهمیت کار سیستم قلب و عروق تأکید می کرد. او واقعاً از دیدن اساتید بر مدعا که حتی قادر نبودند، در رینگ مقابل یک بوکسور دوام بیاورند، خسته شده بود.
بروس بهترین نوع تمرین را استقامت و بهبود سیستم قلب و عروق را دویدن می دانست.
۶) اکثر هنرهای رزمی در آموزش های خود اشتباهات معمولی را دارند. بعضی از آنها هنرجویان را در مقابل حملات حریفان به شیوه ای رباط مانند آموزش می دهند به طوری که هیچ حریفی این چنین حمله نمی کند. مطمئن باشید، اکثر مهاجمان با ضربات مشت ضعیف یا با استفاده از حرکات رزمی باستانی به شما حمله نخواهد کرد.
در حالی که بروس شاگردانش را در مقابل ضربات تهاجمی به شیوه ای مدرن آموزش می داد.
بروس لی کمک زیادی به گسترش و شناساندن هنرهای رزمی به جهان کرد. او همیشه در قلب کسانی که در هنرهای رزمی فعالیت دارند جا دارد. بروس لی از سوی بسیاری از رزمی کاران به عنوان بزرگترین هنرمند رزمی قرن ۲۰ شناخته می شود.
ماهنامه دنیای کاراته