ماین ها را نابود سازید!

گردآوری و نگارش: احمد کاووس سیاووش

گردهمایی 150 کشور جهان در ماه دسمبر سال 1997 میلادی مطابق ماه قوس سال 1376 خورشیدی به خاطر منع تولید، بکاربرد، ذخیره و تجارت ماین های زمینی در اوتاوا پایتخت کانادا دایر گردید.
در این گردهمایی اشتراک کنندگان فیصله نامه یی را تصویب کردند که بر اساس آن تولید، بکاربرد، ذخیره و تجارت ماین های زمینی منع قرار داده شد. از جمله نمایندگان 150 کشور جهان در این گردهمایی بعد از سه روز گفتگو نمایندگان 122 کشور به شمول افغانستان این فیصله نامه را امضاء کردند.
طوریکه گفته میشود ده میلیون ماین در افغانستان وجود دارد که جان مردم بخصوص اطفال را به خطر مواجه ساخته است، اطفال افغانستان بخاطر آگاهی نداشتن از خطرات این ماین ها کشته، معیوب و یا معلول میشوند.
ما اطفال تقاضا داریم که:
1-کشور هایی که این فیصله نامه را امضاء نکرده اند باید آنرا هر چه زودتر امضاء کنند تا مردم جهان و افغانستان از شر ماین ها رهایی یابند.
2-دولت افغانستان و موسسات بین المللی باید برنامه های آگاهی از خطرات ماین را میان مردم بخصوص اطفال در دهات و روستا های افغانستان رویدست گیرند.
3-مؤسسات ماین پاکی باید در کارشان دقیق باشند تا محلاتی که ماین پاکی شده از آن دو باره حادثات انفجار ماین گزارش داده نشود، در بعضی موارد مؤسسات ماین پاکی به جای کار اصلی شان به کار های فرعی چون ساختن تلویزیون ها با پروگرام های سیاسی و تفریحی و برنامه های فرهنگی زیاد تر علاقه نشان میدهند، باید از هر دالر پول کمک به ماین پاکی فقط در پاک کردن ماین استفاده شود نه غیر از آن.
4-از طرفین جنگ در افغانستان خواهشمندیم تا از ماین به صفت جنگ افزار استفاده نکنند.

پیام یونیسف

پیام یونیسف به مناسبت بیستمین سالگرد کنوانسیون جهانی حقوق طفل

فقر کودکان در افغانستان و جهان توسعه یافته!

تلخیص، گردآوری و نگارش: احمد کاووس سیاووش
به گزارش رسانه ها در یک نتیجه گیری که از طرف صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل در مقر سازمان ملل در نیو یارک صورت گرفته از میان 1.2 میلیون کودک از 46 کشور جهان تحت عنوان «فقر در جهان توسعه یافته» که عمدتاً در اواخر دهه 1990 جمع آوری شده بود آمده که بیش از یک میلیارد کودک از صدمات فقر شدید در امان نیستند، تقریباً 20 درصد کودکان جهان دسترسی به آب آشامیدنی ندارند، از هر سه کودک، یک کودک در جهان در اتاقهایی زندگی میکند که در آن بیش از 5 نفر زیست دارد، بیش از 15 درصد اطفال در کشور های در حال توسعه از سوء تغذیه حاد رنج میبرند، 134 میلیون کودک بین سنین 7 تا 18 سال هر گز به مکتب نرفته اند و در این میان 90 درصد احتمال اینکه دختران به مکتب نروند بیشتر از پسران است، بخصوص در کشور های شرق میانه و شمال افریقا.
رسانه ها از قول یونیسف می گویند نقایص فقر بالای اطفال از نگاه جسمی، حسی و ذهنی تأثیرات زیادی را وارد میکند و حتی میتواند بالای نسل بعدی هم اثر گذار باشد و این دوره تمام توسعه اقتصادی و اجتماعی یک کشور را محدود میسازد.
کارول بلامی مدیر اجرایی صندوق حمایه از کودکان سازمان ملل در این تحقیق تأکید کرده است که:«امحاء وخیم ترین تجلی فقر نه تنها یک الزام اخلاقی است بلکه یک امکان عملی و شدنی است» وی می افزاید:«هیچ تلاشی برای کاهش فقر نمیتواند بدون تأثیر خود بر روی کودکان مؤفقیتی داشته باشد.» مدیر اجرایی یونیسف تصریح کرد که پاسخگویی به فقر به مفهوم آن است که کودکان به آب آشامیدنی، تصفیه خانه مناسب و محیط زیستی مناسب که بهداشتی و عاری از بیماری باشد دسترسی داشته باشند.
با تائید گزارش تحقیقی صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل، متأسفانه طوریکه میبینیم اطفال افغانستان نیز در وضعیت ناگواری به سر می برند چنانکه:
- اطفال افغانستان در حالت جنگ به انواع مریضی های روحی و جسمی دچار شده اند.
- اکثر اطفال با اجرای کار های شاقه نان آور فامیل شان هستند.
- بعضی از کودکان از طرف دهشت افگنان در عملیات انتحاری استفاده میشوند.
- اکثریت اطفال در شهر ها و دهات افغانستان به آب صحی دسترسی ندارند.
- تعداد کثیری از اطفال حتی در خود پایتخت در قسمت های کارته پروان، مقابل پوهنتون تعلیم و تربیه و غیره در زیر خیمه ها در زمستان سرد زیست دارند.
- بعضی از اطفال مورد سوء استفاده جنسی قرار میگیرند.
- اکثر اطفال در نقاط مختلف کشور به مواد غذایی کافی دسترسی ندارند.
- برای اطفال افغانستان میدان های ورزشی و تفریحی مساعد نیست تا اطفال بتوانند از آن به حیث تفریحگاه و یا ورزشگاه استفاده کنند.
- اطفال افغانستان محیط زیست پاک از نظر حفظ الصحه ندارند.
- اکثر اطفال بخاطر شستشوی بدن شان به تشناب، آب و صابون دسترسی ندارند.
- بسیاری اطفال ماه ها یک جوره لباس می پوشند و توان اقتصادی ندارند تا آنرا تبدیل و شستشو کنند.
- در اکثریت نقاط کشور دروازه های مکاتب به روی اطفال بسته میباشد.
- اطفال یتیم و بی سرپرست اکثراً مورد خشونت قرار میگیرند.
- اطفال افغانستان به کلینیک ها و شفاخانه ها دسترسی ندارند و اکثراً به اثر اسهال و سینه و بغل تلف میشوند.
این ها و ده ها مثال دیگر مشکلاتی اند که اطفال افغانستان از آن رنج میبرند و باید مسوولین دولت افغانستان و یونیسف بخاطر حل آن اقدام نمایند.

توپ دنده

شماره 56/یکشنبه 17 عقرب 1388/8 نومبر 2009

گردآوری و نگارش: احمد کاووس سیاووش

توپ دنده بازییست که بین اطفال بسیار مشهور است، در این بازی دو تیم ساخته میشود که هر دو دارای شش بازیکن میباشند و در میان این شش نفر یکی هم به اصطلاح «میر» است.بعد از انتخاب افراد، پیش از شروع بازی بخاطر نوبت قرعه انداخته میشود، نام هر تیم که در قرعه بر آمد نوبت اول بازی از آن تیم میباشد.وقتی بازی شروع شد اعضای تیمی که اسمش در قرعه بر آمده توپ و دنده را گرفته پیش محدودۀ که با خط مشخص شده ایستاد می شوند.افراد تیم دومی بخاطر گرفتن توپ و زدن افراد تیم مقابل توسط آن به موقعیت های مختلف در ساحه معینه ایستاد می شوند.این بازی تقریباً شبیه بازی کریکت است که اکثراً میان اطفال در ایام رخصتی های تابستانی و زمستانی مکاتب و در تفریحگاه ها بازی می شود و نظر به محلات طرز اجرای آن بعضاً متفاوت است.Ÿ